خبرگزاری فارس؛ سالهاست که کشور ما نیازمند یک برنامه منسجم، واقعبینانه و حداقلی برای اصلاح ساختارهای اقتصادی و توسعه دروننگر است. متاسفانه برنامههای پنج ساله به دلایل متعدی نتوانست چنان که انتظار میرفت اثربخش باشد. عدم واقعبینی/آیندهنگری در نوشتن برخی قوانین از یک سو و برخی گرایشهای گروهی و افراطی در اجرا از سوی دیگر، […]
خبرگزاری فارس؛ سالهاست که کشور ما نیازمند یک برنامه منسجم، واقعبینانه و حداقلی برای اصلاح ساختارهای اقتصادی و توسعه دروننگر است. متاسفانه برنامههای پنج ساله به دلایل متعدی نتوانست چنان که انتظار میرفت اثربخش باشد. عدم واقعبینی/آیندهنگری در نوشتن برخی قوانین از یک سو و برخی گرایشهای گروهی و افراطی در اجرا از سوی دیگر، راه را برای توسعه پایدار ملی در حوزه اقتصاد تنگ و تنگتر کرد.
اصلاحساختارهای اقتصادی فرایندی پیچیده و زمانبر است. شرایط اقتصادی امروز کشور ما با توجه به تاکیدهای مداوم رهبر معظم انقلاب بر رونق تولید، نیازمند درک درست و کلنگر از مفهوم تولید است. تولید تجاری فرایندی چندوجهی است که از فراوری محصول و خدمات تا بازارسنجی و عرضه در بازار را دربرمیگیرد. در واقع سازواره تولید از بازارسنجی آغاز میشود، با فراوری محصول ادامه پیدا میکند و با بازاریابی به پایان میرسد. این در حالی است که درایران برخی از مسئولان و کارشناسان، تولید را با تعریفی تقلیلگرایانه تنها در فرایند فراوری کالا یا خدمات خلاصه میکنند و دو بال اصلی بازارسنجی و بازاریابی (یا توسعه بازار) را نادیده میانگارند. هر گونه تلاش برای رونق تولید بدون توجه به این دو بال، محکوم به شکست است. چنان که بسیاری از تلاشهای دولت و مجلس نتوانسته چنان که باید و شاید گرهی از کار تولیدکننده و تولید باز کنند.
توان و ظرفیتهای بالای تولیدی کشور بر کسی پوشیده نیست. تجربه تولید در نیم قرن اخیر نشان داده که کشور ما استعدادهای بسیاری برای فتح بازارهای داخلی و خارجی دارد. اما چرا چنین تجربه ارزشمندی، امروز دور به نظر میرسد؟
به گمان من یکی از علل اصلی را باید در بیتوجهی به اهمیت بازاریابی و برندسازی برای محصولات ایرانی جستجو کرد. توسعه برندهای معتبر جهانی در همه حوزهها از خودروسازی تا محصولات الکترونیکی، خوراکی و … مبتنی بر الگوهای روزآمد بازاریابی است. این الگوها هویت مصرفکننده را به کالاها و خدمات پیوند میزنند و نیازهای جدیدی برای مصرفکننده برمیسازند.
کالای ایرانی در یکی از مهمترین بزنگاهها یعنی معرفی، برندینگ و توسعه بازار با دستانداز روبرو است. این موضوع چشم اسفندیار اقتصاد ماست؛ و شاید بتوان گفت که یکی از مهمترین موانع رونق تولید در ایران همین باشد. در حالی که بسیاری از کشورهای توسعه یافته تازهترین متدهای تبلیغات محلی را با استفاده از تکنولوژیهای روز دنیا محک میزنند در کشور ما همچنان مقررات قدیمی و ناآشنا به تحولات تکنولوژیک، محدودسازی و انتظارهای بیش از حد توان از تبلیغات تجاری و … راه بر فعالان خلاق و پیشرو این عرصه بسته است. از سوی دیگر اجرای سلیقهای برخی قوانین در برخی دستگاهها، نگاه بدبینانه به تولیدکننده و … نیز بار دیگری بر شانه تولید نهاده است. متاسفانه به رغم تاکیدهای متعدد و متوالی رهبر معظم انقلاب بر لزوم اصلاح زمینه های فرهنگی، قانونی، اجرایی و اداری در حوزههای اقتصادی، همچنان اینرسی بسیاری در اصلاح رویهها وجود دارد.
به نظر میرسد که عدم توفیق بسیاری از برنامهها برای توسعه اقتصاد داخلی، ناشی از همین نقصانها باشد. وگرنه سالانه در ایران بیش از یک میلیون دانشجو فارغ التحصیل میشوند، منابع طبیعی و جغرافیایی بسیاری در کشور وجود دارد، به لحاظ آب و هوا نیز تنوع اقلیمی بسیار قابل توجهی در ایران دیده میشود اما چرا تولید رونق پیدا نمیکند؟
بازار ایران سالهای سال است که سکوی پرتاب بسیاری از برندهایی است که پیش از این اعتبار چندانی در بازار نداشتند اما امروزه از مهمترین برندهای جهان به شمار میآیند. ال.جی، سامسونگ و … از مهمترین این برندها هستند. منظور آن که بازار داخلی برای پا گرفتن و رونق یک برند ظرفی تبسیار مهم و اثربخشی است. اگر تولیدکننده ایرانی برای حضور در این بازار و فروش کالای خود حمایت شود، میتواند نگاهی فرامرزی هم داشته باشد و بازارهای منطقه و حتی بازارهای دوردست را نیز فتح کند.
اما همچنان که گفته شد، این اتفاق مستلزم توجه به دو بعد بازارسنجی و بازاریابی است. عجالتا لازم است که برخی قوانین ناکارآمد و روزآمدنشده در حوزه معرفی و اطلاعرسانی کالاهای داخلی تعدیل و بازبینی شوند. توسعه بازار فروش کالاهای داخلی زمینه ساز اصلی در توسعه تولید و رونق اقتصادی است.
یادداشتی از علیرضا ربیعی راد کارشناس تبلیغات
انتهای پیام/
